Η γλώσσα και η γλώσσα της

Κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει, λένε για την γλώσσα. Αυτός ο μυώδης ιστός έχοντας την δυνατότητα να δώσει μέσω λέξεων, μορφή σε ένα φαινομενικά άμορφο συναίσθημα και όχι μόνο, συνειδητά ή ασυνείδητα, σωματικά ή σημειολογικά επικοινωνεί το μέσα με το έξω μας. Είναι ένας δίαυλος επικοινωνίας από το βαθύτερο είναι μας προς το άπειρο, πάνω στον οποίο έχουν στοιχειοθετηθεί πολιτισμοί και φιλοσοφίες. Δεν είναι τυχαίο που η γλώσσα μιας χώρας αποτελεί το σύνολο της σκέψης στην ιστορία της. Εύκολα γίνεται κατανοητό εδώ, πως κάθε παρεμπόδιση αυτής της επικοινωνίας κι έκφρασης οδηγεί σε στασιμότητες και εξάρσεις από κοινωνικό έως ατομικό επίπεδο. Στο παρόν, θα ασχοληθούμε με το ατομικό επίπεδο, καθώς η γλώσσα, ακριβώς για αυτήν της την ιδιότητα να επικοινωνεί, λειτουργεί στην κινεζική ιατρική ως διαγνωστικό εργαλείο. Πάνω της, ένας γνώστης είναι σε θέση να αναγνωρίσει την κατάσταση των εσωτερικών οργάνων. Σχισίματα, επιχρίσματα, το χρώμα της, το πάχος της, το μέγεθός της, ακόμα και το με πόση ευκολία ή όχι ένας ασθενής την προβάλει, μιλάνε για τον άνθρωπο που έχουμε μπροστά μας. Όσο ίσως περίεργο κα να μας φαίνεται, μέσα σε αυτούς τους παράγοντες, πρέπει να συμπεριλάβουμε και την γεύση. Έχω και στο παρελθόν αναφερθεί για το πόσο πολυδιάστατα είναι τα όργανά μας, από τα στοιχεία που αντιπροσωπεύουν έχοντας και την αντίστοιχη ποιότητα, τους κλιματικούς τους παράγοντες, τους συμπαντικούς τους παράγοντες, τους γεωγραφικούς παράγοντες, ένα χρώμα, ένα συναίσθημα και φυσικά μια γεύση. Είναι λίγο έως πολύ γνωστό πως κάθε μία από τις πέντε γεύσεις, έχει την θέση της πάνω στην γλώσσα, μια θέση, η οποία δεν είναι και τόσο άσχετη με την χαρτογράφησή της όσο αφορά τα όργανα. Αυτό που θα μας απασχολήσει εδώ, είναι η γεύση που αντιπροσωπεύει το κάθε όργανο και τί σημαίνει μια πιθανή λαχτάρα ή και υπερβολή ανάγκης για αυτήν. Είναι η γεύση άλλωστε που καθοδηγεί έναν θεραπευτή να στοιχειοθετήσει την θεραπεία μέσω βοτάνων, επιλέγοντας αντίστοιχες γευστικές κατευθύνσεις. Ας πάρουμε όμως τα όργανα με τις γεύσεις που αντιπροσωπεύουν, με την σειρά τους:

Ξεκινώντας από το Ήπαρ και το ζευγαράκι του την Χοληδόχο κύστη, αντιπροσωπεύεται από την ξινή γεύση. Όλοι έχουμε νιώσει κάποια στιγμή στην ζωή μας αυτό το μάζεμα της γλώσσας όταν έρχεται σε επαφή με το ξινό και είναι ακριβώς αυτή η στυπτική του ιδιότητα που ευνοεί, καθώς συγκρατεί και την κάνει ιδανική σε περιπτώσεις π.χ. διάρροιας ή έντονης εφίδρωσης. Δεν είναι όμως το ίδιο ευνοϊκό να έχουμε άνευ φαινομενικού λόγου μια ξινή γεύση στο στόμα. Αυτό υποδηλώνει ανισορροπία στο όργανο, που χρίζει θεραπείας. Όμοια ισχύει και στην αυξημένη επιθυμία για ξινή γεύση. Άτομα με ανισορροπία στο Ήπαρ, τείνουν στην κατανάλωση λεμονιών, ξινών καραμελών, ξινού ψωμιού, ξυδιού και αρέσκονται σε προϊόντα ζύμωσης. Η υπερβολική κατανάλωση ξινών προϊόντων, συμπαρασύρει σε ανισορροπία, πέραν από το Ήπαρ, και όλους τους ιστούς στους οποίους αυτό προβάλλεται, κυρίως στο τενοντομυϊκό σύστημα.

Στο όργανο της Καρδιάς, αντιστοιχεί η πικρή γεύση. «Ένιωσα μια πίκρα» λέμε, και αυτή η φράση ίσως να τα λέει και όλα. Η πίκρα αντιπροσωπεύει μια απογοήτευση που βιώσαμε, την μνησικακία που νιώσαμε, την ζήλια και τις ενοχές μας αλλά και τα συναισθηματικά προβλήματα γενικότερα. Όλα τους συναισθήματα που σε υπερβολή βλάπτουν το όργανο της Καρδιάς, με την βλάβη να σηματοδοτείται στην γλώσσα με την πικρή γεύση. Συναισθηματικά ευάλωτα άτομα, αρέσκονται στην κατανάλωση καφεΐνης, πικρής σοκολάτας και γενικά στις πικρές γεύσεις. Η πικρή γεύση, έχει την ιδιότητα να κατευνάζει την φωτιά, να δρά διουρητικά και να ηρεμεί το πνεύμα. Ίσως αυτός και να είναι ο λόγος που είναι μια ας πούμε, πιο ενήλικη γεύση, τα παιδιά δεν αρέσκονται στις πικρές γεύσεις. Στην δε υπερβολή της, εξαντλεί την ενέργεια Qi στο σώμα, επιφέροντας κόπωση συνολική αλλά και μεμονωμένα στα υπόλοιπα όργανα.

Ο Σπλήνας με την σειρά του, αντιπροσωπεύεται από την γλυκιά γεύση. Η γεύση αυτή, μας συνδέει άμεσα με την τροφό μας – την μάνα και ίσως να είναι και αυτός ο λόγος που στο σώμα μας, λειτουργεί σαν αυτήν, γλυκαίνοντας τον λόγο, μαλακώνοντας το πνεύμα, ανακουφίζοντας από έναν πόνο, αλλά και θρέφοντάς μας. Άτομα που βίωσαν την έλλειψη της μάνας σε όποια της μορφή, σωματικά, πνευματικά ή και τα δύο, τείνουν στην συχνή κατανάλωση γλυκών. Από την άλλη πλευρά, μια ανεξήγητη γλυκιά γεύση στο στόμα, παραπέμπει σε ανισορροπία του Σπλήνα. Άτομα με τέτοιου είδους ανισορροπία, δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση στην ζάχαρη και τα ζαχαρωτά, στα δημητριακά και στα γαλακτοκομικά, όπου η υπέρμετρη κατανάλωσή τους οδηγεί σε μεγαλύτερη αποδυνάμωσή του.

Προχωρώντας προς τον Πνεύμονα, η γεύση που συνδέεται μαζί του είναι το πικάντικο. Μια γεύση που την παίρνουμε από τα μπαχαρικά, τα αιθέρια έλαια αλλά και τα βότανα. Το πικάντικο, με μέτρο πάντα, έχει την ιδιότητα να κινεί την ενέργεια Qi, να θερμαίνει, να αποβάλει υγρασία και κρύο, καταστάσεις στις οποίες ο Πνεύμονας είναι ιδιαίτερα ευάλωτος. Όπως έχουμε ξαναπεί, στον Πνεύμονα φωλιάζει επίσης η θλίψη, η οποία προκαλεί αυτήν την στασιμότητα στην ενέργειά του και γι’ αυτό μια γεύση σαν αυτή της μέντας τον ευνοεί. Η ανισορροπία του Πνεύμονα οδηγεί στην επιθυμία για πικάντικα φαγητά, καυτερές σάλτσες, καυτερές τσίχλες και καραμέλες, όπου η υπερβολή σε αυτήν την γεύση τον βλάπτει ακόμα περισσότερο.

Τέλος η αλμυρή γεύση, αντιστοιχεί στους Νεφρούς. Οι Νεφροί κρατώντας στα βάθη τους το μυστικό της ύπαρξης, η αλμυρή γεύση στην οποία αρέσκονται, δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο από το αλάτι της ζωής. Μέσω αυτού του άλατος κρατούν την ισορροπία του νερού στο σώμα, η οποία βάλλεται όταν οι Νεφροί νοσούν το άλας διαφεύγει, μοιραία και η ζωτικότητά μας, βγάζοντας σταδιακά στην συνέχεια εκτός όλα τα όργανα. Άτομα με ανισορροπία στους Νεφρούς αρέσκονται στην αλμυρή γεύση, καταναλώνοντας αλμυρά φαγητά, πατατάκια, αλμυρά τυριά κ.τ.λ., η οποία έχει την ιδιότητα να μαλακώνει και να διαλύει συσσωρεύσεις και σκληρύνσεις, όπως και να συγκρατεί το νερό στο σώμα, που όμως στην υπερβολή της, όπως είπαμε και παραπάνω, βάλλονται οι Νεφροί και σταδιακά όλα τα όργανα.

Το σώμα μας όμως είναι μια ολότητα και όλα τα όργανα συνδέονται μεταξύ τους σαν ένα καλοστημένο σε σειρά κύκλωμα. Όταν κάποιο στην σειρά νοσεί, δεν μένουν ανεπηρέαστα τα υπόλοιπα. Βέβαια για να νοσήσει το κύκλωμα στο σύνολό του, θα πρέπει κάποιο τμήμα του μεμονωμένα, να νοσεί με χρονιότητα. Αυτές οι μεμονωμένες νόσοι, μας δίνουν το στίγμα τους ποικιλοτρόπως στο σώμα κι ένας από αυτούς είναι η γλώσσα. Εν κατακλείδι συμπεραίνουμε πως η γλώσσα, αυτός ο μυώδης ιστός, συνειδητά ή ασυνείδητα, επικοινωνεί το μέσα με το έξω μας στο ίδιο μας το σώμα αλλά και πιο έξω προς τις κοινωνικές μας σχέσεις κι επαφές. Προβλήματα της ίδιας της γλώσσας δε, παραπέμπουν στο μπλοκάρισμα αυτής ακριβώς της επικοινωνίας, είτε προς εμάς τους ίδιους, είτε προς τα έξω. Αποτελεί το μέσο επικοινωνίας μεταξύ πνεύματος και ύλης και τελικά της ίδιας της ζωής.

Είμαι στην διάθεσή σας να συζητήσουμε όποια δυσαρμονία σας απασχολεί και να χαράξουμε από κοινού, το μονοπάτι προς την αρμονία...

Ελένη Αναγνωστοπούλου
Εναλλακτικές θεραπείες - Βελονισμός